مژده آیت الله بهجت (قدس سره) به رهبر انقلاب (مدظله)

در آذرماه سال 88 در دفتر بعثه مقام معظم رهبری گفتگویی تفصیلی توسط آیت الله محمدی ری شهری با شیخ علی آقا بهجت، پسر آیةالله بهجت صورت گرفت که متن آن بعدها در کتاب زمزم عرفان منتشر شد. در قسمتی از این گفتگو فرزند آیةالله بهجت به ذکر خاطره ای از اولین دیدار آیةالله خامنه ای با حضرت آیةالله بهجت پس از به رهبری رسیدن ایشان می پردازد. قسمتی از این گفتگو که در مورد این دیدار نقل شده است به شرح زیر می باشد:

“آیةالله خامنه ای در نخستین دیدارشان پس از تصدی مقام رهبری، با ایشان پرسید: باید چه کار کنم؟

پدرم چند دقیقه ای سر خود را به زیر انداخت و بعد سرش را بلند کرد و فرمود: “الحمدلله شما به مبانی مستحضرید. اگر به آنچه طبق موازین می رسید عمل کنید، من ملتزمم که شما را تنها نگذارند!”

فرزند آیةالله بهجت در ادامه توضیح می دهد که این دومین موردی بود که از پدرم این گونه ملتزم شدن ( با واژه من) را شنیدم… دیگر به عمرم کلمه من را نشنیدم که بگویند.

…. ﻭﻗﺘـــــﯽ ﺍﺯ ﯾـــــﻪ نفر ﻣﯿـــﺮنجی

ﺣﺘـــﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﮕــــﯽ ﺑﺨـــــﺸﯿﺪیش

ﯾﻪ ﭼــــﯿﺰﯼ ﺗﻪ ﺩﻟــــﺖ ﻣﯽ ﻣـــﻮﻧﻪ

       ﮐﯿـــــــﻨﻪ ﻧﯿـــﺴﺖ …

      ﯾﻪ ﺟـــــﺎﯼ ﺯﺧـــــمه…

ﯾﻪ ﭼﯿــــــﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯿـــــــﺬﺍﺭﻩ…

ﺍﻭﺿــﺎﻉ ﻣﺜﻞ ﻗﺒــــﻞ ﺑﺸــــﻪ…!

ﻫـــــﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﮐﻨــــﯽ

   و ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺭﺍﻩ ….

           ﻭ ﺑﮕﯽ ﻧـــﻪ …

        ﺑﯽ ﻓﺎﯾـــﺪﻩ ﺳﺖ!

ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﯾﻦ ﻭﺳـــــﻂ ﺍﺯ ﺑﯿــــﻦ ﺭﻓﺘـــــﻪ

ﻭ ﺟﺎﯼ ﺧــــﺎﻟﯿــــﺶ ﺗﺎ ﻫﻤﯿـــــﺸﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑــــﻨﻪ

ﯾــــﻪ ﭼﯿـــــــﺰ سنگين ﻣﺜـــــــل

      “”ﺣـــــــــﺮﻣـــــﺖ “”

مرحوم حاج اسماعیل دولابی از علمای برجسته و از بزرگان اهل معرفت، درخصوص انتظار فرج تمثیل زیبائی دارند که نقل آن آموزنده است: مرحوم حاج اسماعیل دولابی می فرمایند:

پدری چهار تا بچه را گذاشت توی اتاق و گفت این‌جا‌ را مرتب کنید تا من برگردم خودش هم رفت پشت پرده.

از آن‌جا نگاه می‌کرد می‌دید کی چه کار می‌کند، می‌نوشت توی یک کاغذی که بعد حساب و کتاب کند .

یکی از بچه‌ها که گیج بود، حرف پدر یادش رفت. سرش گرم شد به بازی. یادش رفت که آقاش گفته خانه را مرتب کنید.

یکی از بچه‌ها که شرور بود شروع کرد خانه را به هم ریختن و داد و فریاد که من نمی‌گذارم کسی این‌جا را مرتب کند.

یکی که خنگ بود، ترسید. نشست وسط و شروع کرد گریه و جیغ و داد که آقا بیا، بیا ببین این نمی‌گذارد، مرتب کنیم.

اما آنکه زرنگ بود، نگاه کرد، رد تن آقاش را دید از پشت پرده.

تند و تند مرتب می‌کرد همه‌جا را می‌دانست آقاش دارد توی کاغذ می‌نویسد هی نگاه می‌کرد سمت پرده و می‌خندید. دلش هم تنگ نمی‌شد. می‌دانست که آقاش همین ‌جاست. توی دلش هم گاهی می‌گفت اگر یک دقیقه دیر‌تر بیاید باز من کارهای بهتر می‌کنم .

آن بچه‌ شرور همه جا را هی می‌ریخت به هم، هی می‌دید این خوشحال است، ناراحت نمی‌شود.

وقتی همه جا را ریخت به هم، آن وقت آقا آمد….

ما که خنگ بودیم، گریه و زاری کرده بودیم، چیزی گیرمان نیامد.

او که زرنگ بود و خندیده بود، کلی چیز گیرش آمد… “

زرنگ باش.

گیج نباش

” شرور که نیستی الحمدلله.

نگاه کن پشت پرده رد آقا را ببین و کار خوب کن خانه را مرتب کن، تا آقا بیاید…

برچسب‌ها: داستان های زیبای مهدویت, مهدویت, حکایت های حاج اسماعیل دولابی, امام زمان(عج) منتشر شده در تاریخ چهارشنبه ۱٥ بهمن ۱۳٩۳ توسط سجادجعفری